Kalp Düşünebilseydi Atmaktan Vazgeçerdi PDF Oku indir

“Hepimiz kendi dışımızdaki koşulların tutsağıyız.”

Fernando Pessoa kendini farklı kişiliklere bölerek, benliğinde sustuklarını dile getirir. Hangi cümlesini kaldırırsanız altında ona dair bir yalnızlık şekiliyle karşılaşırsınız. Pessoa’nın sözcüklerle ördüğü kendine özel o yalnızlık şekili, tanyeri ağarırken yaşanan serinlik gibi hafif bir ürperti taşır.

Proust gibi Pessoa da yaşamın en dar şeritlerinde yürür; içine düşme pahasına derin boşlukların kıyısında dolanır. Hayatının bir anında, bir zihin çakımında bir şeyler görür ve yaşamı boyunca bunun ne olduğunu bulmaya çalışır.

Hemen her eserine derin bir biçimde nüfuz eden Pessoa, edebiyatı kendine sığınılacak bir liman olarak seçmiş ve bu süre boyunca ortaya koyduğı eserlerle sığındığı limanına demir atmıştır.

Daha ufak bir çocukken kendisine çizilen yoldan gitmesi adeta kaderi olan Pessoa, yaşamın içinde olmasına rağmen onu dışarıdan net bir biçimde görebilen nadir yazarlardandır.