Nasreddin Hoca-Dünya’nın Gülen Yüzü PDF Oku indir

Nasreddin Hoca fıkraları, edebiyatımızın ve kültürel etkileşim sahamızın bütün fıkra tipleri dikkate alındığında en yaygın üne ve güce sahip anlatmalar olarak öne çıkarlar. Platon’dan Bergson’a gülme üzerine düşünenlerin dile getirdikleri Hocamızın fıkralarında içkindir. Platon’a göre; kendini çirkinken güzel, korkakken cesur sanmak, yoksulken zenginlik, bilgisizken bilgiçlik taslamak gibi kabiliyetlerini kestirememe ve haddini bilmeme gibi kusurlar gülünçtür. Bergson ise gülmeyi bireylerin grup halinde toplanarak, bütün dikkatlerini, duygularını susturup yalnızca zekâlarını işletmek suretiyle, aralarından birisi üzerinde toplamalarından doğar, diye tariflemektedir. Gülme, zekâ ile ilişkili görülmüştür. Hocamızın fıkralarında da zekâ parıltısı, düzeltici bir işlev görmektedir. Bergson’a göre, toplum tarafından toplum dışı bireye verilen düzeltici cezadır. Gülmede her zaman açıkça ifade edilmeyen, komşumuzu aşağılama ve bunun neticesinde da onu düzeltme amacını görürüz, diye açıklamaktadır. Hocamızın fıkralarında diğerlerinin kusurlarının bunaltıcı etkisi ince bir alayla veya zekici bir çıkışla karşılaşmaktadır. Bundan dolayı Nasreddin Hocamızın fıkralarına ortak, toplumsallaşmış gülüş de diyebiliriz. Hocamızın fıkraları, kuvvetlinün karşısında korkuyu, mesafeyi ortadan kaldıran, hilebazın, gözü açık geçinenin maskesini azaltan, arada bir kendisi ile de alay eden bir somutluk içerir. Bundan dolayı Nasreddin Hoca, dünyanın gülen yüzüdür.